در سال 1393، اجرای پروژه "تدوین سند راهبرد ملی و نقشه راه توسعه فناوری های مرتبط با انرژی زمین گرمایی در ایران" از سوی وزارت نیرو به پژوهشگاه نیرو واگذار گردید. در سال 1394، نتایج حاصل از پروژه مذکور، به صورت نقشه راه توسعه فناوری های انرژی زمین گرمایی در کشور، استخراج شد. این نقشه راه دربردارنده تعداد زیادی پروژه تحقیقاتی است که می بایست طی 10 سال آینده در کشور اجرا شوند.
در فروردین ماه سال جاری (1396)، به منظور اجرای پروژه های مندرج در نقشه راه یاد شده، از سوی معاونت محترم فناوری پژوهشگاه نیرو، "طرح توسعه فناوری های انرژی زمین گرمایی" تأسیس گردید. پس از انجام فعالیت های مقدماتی، از مرداد ماه، فعالیت های مربوطه با جدیت بیشتری ادامه یافت. بدین ترتیب که از تاریخ مذکور، فراخوان پروژه های تحقیقاتی برای دانشگاه ها، مؤسسات پژوهشی و همچنین شرکت های فعال در حوزه انرژی زمین گرمایی به طور رسمی آغاز گردید.
كلمه "زمین گرمایی" ترجمه فارسی واژه یونانی "Geothermal" می‌باشد. اصطلاح "Geothermal" خود از دو جزء "Geo" به معنای زمین و "Thermal" به معنای حرارت تشكیل شده است. در حقیقت، انرژی زمین گرمایی یكی از انواع انرژی تجدیدپذیر است كه از حرارت موجود در اعماق زمین که به طور یکنواخت و پیوسته درون آن تولید می‌گردد، بدست می‌آید. در واقع، انرژی زمین گرمایی، حرارت موجود در زمین است. این حرارت می‌تواند به صورت بخار یا آب‌داغ، مورد استفاده قرار گیرد. به كمك سیال‌های مذكور، می‌توان برق تولید نمود و یا از حرارت آنها برای استفاده در طرح‌های مختلف (نظیر گرمایش فضا، پرورش آبزیان، تولید محصولات گلخانه‌ایی، مجتمع‌های آب درمانی و سایر کاربرد‌های صنعتی) بهره برداری نمود. علاوه بر این، یکی از موارد کاربرد گسترده و فراگیر انرژی زمین گرمایی، پمپ‌های حرارتی زمین گرمایی می‌باشند. پمپ‌های حرارتی مذکور، سیستم‌های تأمین سرمایش- گرمایشی هستند که جزو منابع انرژی زمین گرمایی کم عمق رده بندی می‌شوند.